De laatste!

Niet te geloven dat ik over een paar dagen al naar huis ga, de tijd is omgevlogen! Stiekem ben ik al een hele tijd aan het aftellen, want ik kan niet wachten om weer naar huis te gaan. Na mijn bezoek aan Elephant Village ben ik nog twee dagen in Luang Prabang gebleven. Samen met Marthe heb ik de Kuang Si watervallen bezocht. We stonden vroeg op omdat we van meerdere mensen hadden gehoord dat het slim is om hier vroeg heen te gaan, om alle Chinezen voor te zijn ;) Buiten vroegen we wat chauffeurs in tuktuks of ze ons wilden brengen, maar ze vroegen allemaal 200.000 kip (ja, zo heet het geld in Laos!), dat is ongeveer 20 euro, veel te veel dus! We wilden maximaal 50.000 kip per persoon betalen voor heen en terug. Kwamen we op een gegeven moment uit bij een chauffeur die zei: ‘ja prima voor jullie twee 50.000 maar mondje dicht want de anderen betalen meer’. Waren wij gewoon onderdeel van het complot! Voelde me aan de ene kant schuldig tegenover de andere mensen die voor hetzelfde ritje veel meer betaalden maar aan de andere kant ga je natuurlijk ook niks zeggen want dan mag je ook meer betalen. Dus Marthe en ik hielden ons mond en moesten er uiteindelijk maar om lachen. De volgende dag stapte ik in mijn eentje op de ‘slowboat’. Dit is een houten boot met allemaal oude autostoelen en een afdakje, die over de Mekong richting het plaatsje Huay Xai vaart, dit is vlakbij de Thaise grens. De meeste backpackers nemen deze boot vanaf de andere kant, dus vanuit Thailand naar Laos, dit betekende dus dat ik op een boot zat met bijna alleen maar locals. Wat een ervaring om met een boot door dit jungleachtige gebied te varen! Langs de oever zie je buffels en koeien verkoeling zoeken in het water, vrouwen zijn druk bezig met het wassen van kleren en op kleinere bootjes zijn mensen aan het vissen. Onderweg stopte de boot ook vaak om mensen er af te laten in kleine dorpjes, bestaande uit een paar houten hutjes. De boot deed er twee dagen over om in Huay Xai te komen, we maakten aan het einde van de eerste dag een stop in het plaatsje Pak Beng. Hier komen eigenlijk alleen maar mensen die een tussenstop maken met de slowboat, want verder is er helemaal niks te doen. Vanaf Huay Xai stak ik de grens over naar Thailand. Eerst werd ik naar een soort uitcheck-paspoortcontrole gebracht waar je visum voor Laos werd doorgestreept en je een stempel kreeg dat je het land uit was. Toen werden we met en shuttlebus richting de Thaise grens gebracht, waar we weer onze paspoort moesten laten controleren en een nieuwe Thaise stempel kregen. Vlak voor de grensovergang splitsten de wegen en kruisten ze elkaar daarna zodat je weer aan de linkerkant van de weg kwam te rijden. Ik moest even wachten op een minibusje dat mij op zou komen halen. Ik stapte natuurlijk aan de verkeerde kant in, stuur zit weer aan de andere kant! Uiteindelijk zat ik alleen met de Thaise bestuurder, verder zat er niemand in het busje. Dit wist ik van te voren niet en eigenlijk vond ik dit niet zo fijn, in Bangkok had ik dit al eens eerder gehad en deze man was precies hetzelfde. De hele tijd aan me zitten en vragen wat mijn plannen waren.. welkom terug in Thailand! Gelukkig zette hij me af bij het goede hostel in Chiang Rai. In de avond kwam ik de Belgische Roel tegen en samen zijn we een pizzatje gaan eten. We besloten om de dag er na scooters te huren en de omgeving van Chiang Rai te gaan verkennen. We begonnen bij Wat Rong Khun, een grote witte tempel. Roel en ik waren allebei niet erg onder de indruk, deze tempel is vrij nieuw en heeft niet veel te maken met het Boeddhisme. Binnen in de tempel waren zelfs afbeeldingen van Superman en een aantal Minions geschilderd, heel vreemd! Sowieso ben ik na ruim twee maanden Azië een beetje tempel-moe. Alle tempels zijn erg mooi maar na verloop van tijd wordt het allemaal een beetje hetzelfde.. Na de tempel reden we op aanraden van een van de mensen van het hostel richting een waterval. De rit er naar toe was al prachtig, helemaal door de jungle! Heel groen en overal bananenbomen. Op een gegeven moment mochten we niet meer verder rijden dus parkeerden we de scooters en liepen we verder. Dat was nog anderhalve kilometer klimmen! Maar we werden beloond met een super mooi uitzicht op de waterval. Van Chiang Rai nam ik de bus naar Chiang Mai, waar ik weer de bus nam naar Pai. Dit is een klein dorpje in het verre Noorden van Thailand. In Chiang Mai aangekomen moest ik nog uit zien te vinden waar de bus naar Pai ging en waar ik een ticket kon kopen. Dat was nog niet zo eenvoudig! Als je iemand de weg vraagt krijg je een snauw of kijken ze niet eens op van hun telefoon. Toen ik eindelijk de goede rij voor het goede loket had gevonden gebeurde er toch iets bijzonders. Het vrouwtje achter de balie zat busjes in te boeken, dus je kon op een scherm volgen welke plekken nog vrij waren. Ik was aan de beurt en toen probeerde er een Thais meisje voor te dringen dus ik stapte naar voren maar het vrouwtje achter de balie wenkte dat ik naar achteren moest gaan omdat ze eerst het Thaise meisje ging helpen, nou ja! En toen gebeurde wat ik al dacht, in de eerstvolgende bus was nog maar één stoel vrij. Ik was daarna aan de beurt en kreeg de eerste stoel in de volgende bus, twee uur later.. Nee, al met al is Thailand zeker NIET mijn favoriete land in Azië. Gelukkig is Pai een leuk, hippieachtig dorpje waar je lekker kunt relaxen en de sfeer is top omdat er veel backpackers zijn. De nachtmarkt is ontzettend leuk omdat ze hier veel handgemaakte spullen verkopen. Het is maar goed dat ik over een aantal dagen naar huis kom, want mijn tas puilt letterlijk uit van de souvenirs. Met twee Amerikaanse meiden, twee Canadese meiden, twee Engelse meiden en een stel uit Australië hebben we een dagtrip rond het dorp gemaakt met de eigenaar van het hostel. Hij bood ons aan om wat mooie plaatsen te laten zien en ons rond te rijden in zijn pick up. We gingen eerst naar een gedeelte van de rivier waar veel locals komen om te zwemmen. Midden in de rivier kun je gaan zitten in een klein bamboehutje en kun je de enorme vissen die daar zwemmen voeren met speciaal eten. Daarna gingen we naar een waterval die meer leek op een soort glijbaan, je kon ook helemaal naar beneden glijden! Ten slotte hebben we de zonsondergang bekeken boven op een berg, met het uitzicht op de canyon van Pai. Op mijn tweede dag in Pai haalde ik Maja en Elise van het busstation, voor de derde keer gaan we een stuk samen reizen. Super leuk om mijn reis met deze lieve meiden af te sluiten. Als mensen vragen waar ik vandaan kom is het eerste was ze denken altijd Zweden, vanwege mijn haarkleur maar ook omdat ik mijn Nederlandse accent (dat je hebt als je Engels spreekt) na 7 maanden bijna helemaal kwijt ben. Wel grappig dat ik nu weer met twee Zweedse meiden op stap ben! We hebben heerlijk bij het zwembad gehangen en rondgeslenterd in het stadje. Tijdens onze eerste avond lagen we nog wat te kletsen voor het slapen en ineens sprong Maja op en gooide ze gillend de dekens van zich af. Liep er een kakkerlak over haar been, en wat voor een! Nog nooit had ik zo’n grote gezien. Het duurde uiteindelijk een uur voordat we hem te pakken kregen, en de rest van de nacht sliepen we niet heel erg prettig! We aten elke dag de heerlijkste gerechten, hier probeer ik nog wel even van te genieten voor ik straks weer aan de Hollandse pot zit. Wat ik wel weer heel fijn vind aan Thailand is het heerlijke eten, Pad Thai is zeker mijn favoriete gerecht. Op 28 maart namen we de bus terug naar Chiang Mai. Het was zaterdag en die avond was er een grote markt. Zoals ik eerder al zei, is mijn tas denk ik blij dat we naar huis gaan. Kan bijna niet meer dicht door alle leuke spullen die ze hier verkopen! Ik zag een leuk shirtje maar vond het een beetje te duur, dus ik kocht het niet. Terug in het hostel lag er ineens een tasje op mijn bed. Hadden Maja en Elise het stiekem voor me gekocht! ‘Omdat we er niet zijn op je verjaardag dit jaar’.. Wat een lieverds. Sowieso heb ik het gevoel dat ik deze meiden al jaren ken, alles gaat zo vanzelf en het is onwijs gezellig met z’n drieën. Een tripje naar Zweden is dan ook al gepland voor aankomende zomer! De volgende dag werden we in de ochtend met een busje opgehaald om naar Tiger Kingdom te gaan. Daar mochten we twee uur lang rondhangen met kleine en grote tijgers! Het gaat zo tegen je gevoel in om zo’n kooi in te stappen, de eerste paar minuten zijn superspannend. Maar er is continue iemand bij dus er kan niks fout gaan, dáchten we. Tot Maja werd gegrepen door een van de kleinere tijgers. Gelukkig was er op tijd iemand bij om de tijger weg te trekken, hij wilde alleen maar spelen dus hij beet niet door, maar ze heeft er een fikse wond en blauwe plek op haar been aan overgehouden. In de middag gingen we naar een groot winkelcentrum in het midden van de stad om naar de bioscoop te gaan. Voor de film begon moesten we opstaan voor de koning en werd er een filmpje van hem getoond en het volkslied afgespeeld. Supervreemd maar wel grappig! De volgende dag nam ik voor de derde en laatste keer afscheid van Maja en Elise, zij blijven nog wat langer in Chiang Mai en ik nam de nachttrein richting Bangkok. Ik was voorbereid om het ergste, ik had namelijk al een aantal verhalen van andere reizigers gehoord, maar het viel me alles mee. In de wagon die mij werd gewezen waren zo’n veertig bedden en maar drie andere mensen dus het was heel rustig. Het bed was misschien wel de zachtste en grootste die ik in Azië heb gehad, meestal ben ik te groot voor het bed en de matrassen zijn soms zo hard als een plank. Onderweg stopte de trein heel vaak, in the middle of nowhere om mensen of spullen in en uit te laden. Uiteindelijk heb ik best lekker geslapen en ben ik vanochtend weer in Bangkok aangekomen. Hier ben ik vandaag en morgen nog en morgenavond ga ik al richting het vliegveld. Eerlijk gezegd kan ik niet wachten! Maar wat een reis heb ik gemaakt, als ik terugkijk kan ik alleen maar lachen. Alleen op reis gaan is zeker de beste beslissing die ik ooit gemaakt heb. Ik heb heel veel geleerd, niet alleen over mezelf, echte vriendschappen en familie, maar ook over culturen, natuur en het leven van mensen in andere landen. Ik ben spullen kwijtgeraakt, meerdere keren opgelicht, twee keer heel erg ziek geweest van verkeerd eten, heb in de vreselijkste en meest vieze hostels en hotels geslapen, maar hee: wat mag ik mezelf gelukkig prijzen dat ik dit allemaal heb mogen meemaken. Ik heb de halve wereld over gereisd, ben op de mooiste eilanden geweest, heb ontelbare watervallen gezien, de meest bijzondere dieren van dichtbij mogen zien en aanraken en de meest geweldige mensen ontmoet. Ik denk zelf dat ik in positieve zin veranderd ben. Makkelijker, spontaner, socialer en open-minded. Ik kan heel goed alleen zijn, het woordje ‘stress’ komt niet meer voor in mijn woordenboek en ik doe dingen die ik nooit had gedacht ze ooit te gaan doen. Elke dag denk ik wel een paar keer, waarom niet? Ik kom helemaal platzak naar huis, maar met het gevoel dat ik de rijkste persoon op aarde ben. Tot over twee dagen Nederland!